Иосиф Фелицианович Деревецкий b. 7 Maret 1772 d. 1857
Dari Rodovid ID
| Marga (saat dilahirkan) | Деревецкие |
| Jenis Kelamin | Pria |
| Nama lengkap (saat dilahirkan) | Иосиф Фелицианович Деревецкий |
| Orang Tua
♂ Фелициан Рафал Древецкий [Древецкие] b. 1722 d. > 1791 | |
| Halaman-wiki | wikipedia:pl:Józef_Drzewiecki |
Momen penting
7 Maret 1772 lahir: Речь Посполитая
perkawinan: ♀ Констанция Ярошинская (Древецкая) [Ярошинские]
perkawinan: ♀ Текля Островська [Островські]
1805 kelahiran anak: ♂ Карл Иосифович Деревецкий [Деревецкие] b. 1805 d. 1879
1805 kelahiran anak: ♂ Karol Drzewiecki [Drzewieccy] b. 1805 d. 20 Maret 1879
1857 wafat: Российская империя
Catatan-catatan
właściciel dóbr Leśniowce, Krasnoluka, szef Legionów, marszałek krzemieniecki 1817
Kopia aktu przekazania Józefowi Drzewieckiemu (1772-1852) gruntu z dawnej jurydyki jezuickiej w Krzemieńcu należącej do Gimnazjum Wołyńskiego przez Komisję Edukacyjną Guberni Wołyńskiej, Podolskiej i Kijowskiej (1812); List Felicjana Drzewieckiego do syna Józefa (1792); Kopia listu Krupińskiego do J. Drzewieckiego z wierszami (1820); List J. Drzewieckiego do Czaykowskiego w Krzewinie (1824); Fragment wykładu z ekonomii politycznej z rysunkami i zapiskami, rkp. zapewne Jana Drzewieckiego, bratanka Józefa (ok. 1820).
Józef Drzewiecki (ur. 1772, zm. 1852) – poseł na Sejm Rzeczypospolitej w 1792, pułkownik w czasie insurekcji kościuszkowskiej, awansowany na wicebrygadiera, konspirator, żołnierz Legionów i Legii Naddunajskiej, od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Ojciec Karola i dziadek Stefana Drzewieckiego - pioniera żeglugi podwodnej.
Syn Feliciana i Anny Błędowskich urodzony 7 marca 1772 w Juśkowicach w powiecie krzemienieckim na Wołyniu. Ukończył szkoły w Krzemieńcu, w 1792 poseł na Sejm Rzeczypospolitej z Wołynia. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792 pełnił funkcję komisarza cywilno-wojskowego województwa wołyńskiego. W 1794 w czasie insurekcji kościuszkowskiej mianowany pułkownikiem milicji wołyńskiej, aresztowany w czerwcu w Galicji przez Austriaków i wydany Rosjanom, wkrótce wraca i przeprowadza zbiórkę ofiar na rzecz powstania. Awansowany na wicebrygadiera (wołyńskiej) brygady ukraińskiej kawalerii narodowej komendy Benedykta Kołyszki. Pod Maciejowicami dostał się do niewoli, wkrótce uwolniony przyczynia się do zwolnienia generałów Kamieńskiego, Kniaziewicza i Sierakowskiego.
Po upadku insurekcji w konspiracji we Lwowie, założył patriotyczny klub miejski w Warszawie. W 1797 w Legionach w sztabie w randze kapitana. Wraz z Kniaziewiczem uczestniczył w misji do Paryża celem przekazania zdobytych w kampanii 1799 roku chorągwi armii neapolitańskiej. W latach 1799-1801 w Legii Naddunajskiej, gdzie wraz z Kniaziewiczem podał się do dymisji, po czym wrócił do kraju, oddając się gospodarce i oświacie.
Współpracował z Tadeuszem Czackim i był kontynuatorem jego dzieła. Był także współzałożycielem Towarzystwa Handlu Czarnomorskiego. Od 1817 marszałek szlachty powiatu krzemienieckiego. Po upadku powstania listopadowego kurator podolski, a od 1839 marszałek szlachty powiatu hajsyńskiego, posiadał wieś Kunkę. Zwolennik ugody z Rosją i pracy organicznej. Autor pamiętników pt. Pamiętniki 1772-1815, wyd. S. Pawlicki, Kraków 1891.
Dari kakek nenek sampai cucu-cucu
